Krótki wstęp do historii Zakonu (...). Część I.

 Pierwsza część wprowadzająca do bardzo ogólnego wątku dotykającego zaledwie historii Zakonu.Krótki wstęp ma na celu zapoznanie czytelników z ogólnym zarysem historycznym Zakonu Templariuszy oraz umiejscowieniem w odpowiednim miejscu i czasie opisywanych zdarzeń. Nieco później postaram się przedstawić bardzo szczegółowo historię Zakonu oraz możliwie głęboko rozwinąć najciekawsze wątki i zdarzenia.


Templariusze czyli Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona w Jerozolimie

 

Fratres Militiae Templi, Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonis

Nazwa „Templariusze” pochodzi od łacińskiego słowa templum oznaczającego świątynię. Konkretnie chodziło tutaj o nazwę Świątyni Salomona w Jerozolimie w pobliżu której stacjonował Zakon.

     Pojawiają się róże głosy historyków co do początkowej daty powstania zakonu. Graniczne daty roczne oscylują między 1118 a 1120 rokiem po Chrystusie.  Na potrzeby mojej pracy przyjmę datę najwcześniejszą tj. rok 1118 za początek powstania zakonu, kiedy to Hugo de Payens, rycerz z Szampanii i jego towarzysze,  Godfryd de Saint-Omer, Godfryd d’Eygorande, Nicolas de Neuvic, Jean d’Ussel, Jean de Meymac i Pierre d’Orlean złożyli śluby ubóstwa, czystości, posłuszeństwa oraz walki za wiarę przed Gormondem de Picquigny, ówczesnym patriarchą Jerozolimy. Rycerze składali śluby wg reguły cysterskiej - św. Bernarda z Clairvaux.

   Początkowo rycerze-zakonnicy zobowiązali się strzec pielgrzymów w Ziemi Świętej oraz chronić szlaki pielgrzymkowe. Na potrzeby swojej organizacji w 1120 roku otrzymują od króla Jerozolimy, Baldwina II przebudowany na kościół, były meczet Al – Aksa, stojący na wzgórzu świątynnym, wraz z częścią wznoszącego się w pobliżu pałacu, który stał się ich kwaterą główną.

     W roku 1129 zwołany został synod w Troyes. Przewodzili mu kardynał legat Mateusz d’Albano
i Bernard z Clairvaux. Dla Zakonu było to niezwykle podniosłe wydarzenie.  Oficjalnie konstytuowali się jako Zakon oraz otrzymali Regułę Zakonną. Krótkie Memento Finis (łac., Pamiętaj o końcu) stało się mottem zakonu, chociaż z Templariuszami wiążemy wiele zawołań czy sentencji.

     Reguła Zakonna przyjęta w 1128 roku, wzorowana na regule Zakonu Cystersów, wkrótce zyskała statut reguły wzorcowej, doskonałej i pożądanej przez inne bractwa. Zawierająca około 72 artykułów, Reguła Zakonna obejmowała obowiązki i zasady religijne i wojskowe braci – wojowników (Fratres Milities). Przepisy zawarte w Regule mówiły także o porządku dnia braci zakonnych oraz o ich dobrach doczesnych a także hierachi w zakonie i regułach posłuszeństwa. Papież Eugeniusz III  uczestnicząc w kapitule generalnej w Paryżu, nadał braciom w 1147 roku godło. Symbolem Templariuszy stał się ośmiokątny czerwony krzyż – symbol męczeństwa, zwykle noszony przez braci – rycerzy na białym habicie. W tym samym czasie przeprowadzono reformę reguły zakonnej – między innymi odstąpiono od zasady nowicjatu, oraz przełożono treść samej Reguły Zakonnej na język francuski, co znacznie ułatwiło jej naukę a tym samym poszerzyło liczbę potencjalnych kandydatów na rycerzy – wojowników.

Tak, w telegraficznym skrócie rysują się początki Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona w Jerozolimie.