Krótki wstęp do historii Zakonu (...). - Część II.

     Druga część zapoczątkowanego wątku historycznego o początkach Zakonu Templariuszy. Krótki wstęp ma na celu zapoznanie czytelników z ogólnym zarysem historycznym Zakonu Templariuszy oraz umiejscowieniem w odpowiednim miejscu i czasie opisywanych zdarzeń. Nieco później postaram się przedstawić bardzo szczegółowo historię Zakonu oraz możliwie głęboko rozwinąć najciekawsze wątki i zdarzenia.

     Historia Zakonu Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona w Jerozolimie

     Wspomniałem wcześniej, że Templariusze otrzymali własną Regułę Zakonną w 1128 roku. Poza Regułą otrzymali również coś równie cennego, nie tyle z duchowego punktu widzenia, ale przede wszystkim z materialnego. 19 marca 1128 roku, z nadania Teresy, królowej Portugalii ziemię i zamek Soure nad Mondego. Miało to znaczenie szczególnie istotne również dla królestwa Portugalii. Zamek był ulokowany na południowej granicy królestwa i spełniał strategiczną rolę obronną przed Maurami z południa. Moim zdaniem, nadanie właśnie tego zamku nie było przypadkowe. Teresa - znając regułę Templariuszy - liczyła zapewne na obronę i utrzymanie południowych ziem królestwa przez Zakon. Rycerze natomiast mieli jeden z pierwszych istotniejszych przyczółków by rozwijać się w Europie. Warto wspomnieć, że o ile ziemia nadana Zakonowi była wartościowa, o tyle twierdza zapewniała im większą wartość bojową. Łatwiej jest przecież bronić twierdzy, lub bronić się na murach niż stawiać czoła wrogowi w otwartym polu.

      Tego samego roku Hugo de Payens zakłada prowincję angielską ze Starą Świątynią w Holborn jako ośrodkiem. Nie bez odzewu pozostają również inni władcy europejscy. Ze źródeł wynika, że syn kasztelana Gotfryd z Saint - Omer uzyskał od hrabiego Flandrii, Wilhelma Clitona znaczne darowizny na rzecz Zakonu. 

Rajmund Berengar III

     Kolejne lata przyniosą Zakonowi Templariuszy kolejne darowizny, nadania a przede wszystkim znakomitych współbraci. 14 lipca 1130 roku śluby zakonne złożył Rajmund Berengar III, hrabia Barcelony i Prowansji. Zaoferował on Templariuszom zamek Granena na granicy marchii saraceńskiej. Król Portugalii - Alfons, obdarzył zakonników nadaniem puszczy Cera. Wszak pozostawała ona wówczas w rękach Saracenów, jednak Templariusze stosunkowo szybko wyzwolili ten region i założyli tam Coimbrę, Ega i Rodin, które zostały podporządkowane papieżowi bez pośrednictwa biskupów.  

     Rok 1131 był niefortunny dla Alfonsa I, króla Aragonii.  Podczas oblężenia Burgos, zostawił on w testamencie 1/3 swojego królestwa Templariuszom. W 1134 po śmierci Alfonsa I, testament został jednak unieważniony przez poddanych. Mieszkańcu królestwa nie mogli pogodzić się z myślą o oddaniu tak ogromnego obszaru dla Zakonników. Zdecydowano, że nowym prawowitym następcą tronu będzie brat zmarłego króla - don Ramiro, biskup obleganego 3 lata wcześniej Burgos. Templariusze nie wzięli udziału w walkach o sukcesję po zmarłym królu, jakie wybuchły po unieważnieniu testamentu. 

Coimbra - widok od strony Mondego

     W 1132 roku, Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa i Świątyni Salomona w Jerozolimie, otrzymał kolejne nadania. Armengola, hrabiego Urgel otrzymali zamek Barbara. W 1134 roku od arcybiskupa Toledo otrzymali twierdzę saraceńską Calatrava, zdobytą przez Alfonsa króla Kastylii i Aragonii. W kwietniu tego samego roku otrzymali obietnicę pomocy w obronie Graneny z rąk hrabiego barcelony - Rajmunda Berengara IV.

Kolejny wątek rozpocznę od śmierci Pierwszego Wielkiego Mistrza Zakonu Templariuszy - Hugona de Payens.

Pieczęć Zakonu Templariuszy (Napis głosi: Sigillum Militum Xpisti - Pieczęć Żołnierzy Chrystusa)

 źródło: http://images.wikia.com/history/pl/images/b/ba/Piecz%C4%99%C4%87_Templariuszy.jpg